Rebecca Schoolmeesters is een theatermaker en performer.
In 2016 studeerde ze af op Fontys Hogeschool voor de Kunsten. Dat jaar maakte ze tijdens haar minor kennis met solowerk maken op de Koningstheateracademie. Na haar afstuderen is ze voorstellingen gaan maken. Soms als regisseur, maar vooral als performer en maker van haar eigen solo’s.
Rebecca's werk en spel is integer maar tegelijkertijd vol onvermijdelijke overgave. In plaats van op een podium, staat ze vaak tussen haar publiek en gebruikt ze deze als tegenspeler.
In haar voorstellingen krijg je een kijkje in de ziel van personages die niet weten hoe ze om moeten gaan met de vergankelijkheid van het leven. Van een oude vrouw die doorleeft met het lijk van haar man ( ‘SOLO’  2016), tot een flamboyante kunstenares die haar eigen dood in scène zet (‘ELIJAH’ 2018 o.a. te zien op CTF Tilburg/Utrecht en Limburg Festival). In 2019 maakte Rebecca de voorstelling ‘4EF4’ waar ze onder begeleiding van de futuristische sounds van muzikant Jaro Heijster haar verlangen naar onsterfelijkheid ten tonele bracht.

VISIE & MISSIE
Eerlijkheid duurt het langst. Mensen drukken hun hele leven dingen weg die ze liever niet willen zien of erkennen. Het liefst focust de mens alleen maar op het mooie, het leuke en het fijne. Vooral nu, in tijden van social media, waarin we zelf kunnen kiezen hoe we ons profileren, moeten jij en je leven perfect zijn en is er geen plek voor narigheid. Ik vind dat jammer, juist de donkere en onaangename kanten van het leven horen er bij. Door de nare kanten te ontkennen, leef je in een droom. Als je uit deze droom wakker schrikt, overvalt het echte leven je ineens als een nachtmerrie. Het leven is echter geen droom of nachtmerrie, het leven is écht en de realiteit is niet altijd zonnig, maar wel interessant. De donkere kanten van de mens en het leven maken het voor mij veelzijdig, spannend en diepgaand. Ik vind het belangrijk om op zoek te gaan naar de luchtigheid en de schoonheid van onze échte levens, zonder ook maar iets te ontkennen, zelfs niet het noodlot dat ons allen te wachten staat
In mijn voorstellingen laat ik mijn publiek graag de waarde van de nare kanten van het leven zien, ik laat ze lachen om hun grootste angsten en hand in hand met hun gebreken de zaal uitlopen.